Мусулмон касест, ки аз дасту забони ў солим бимонанд…..
Мусулмон касест, ки аз дасту забони ў солим бимонанд…..
Аз ҳадиси Муҳаммад пайғамбар(с.а.в.)
Дар даврони муосир, ки давраи ҷаҳонишавӣ унвон ги рифтааст,бисёрмазҳабӣвазъиятивазнинероба бор овардааст.Давлатҳои ба ном абарқудрат барои ба даст оварданиманбаъву захираҳои табиӣ, ҳама гуна роҳу василаҳоро роҳандозӣ карда истодаанд.Мутаассифона, барои расидан ба ин мақсади нопоки хеш онҳо ба минтақаҳои калони аҳолинишин зарар расонида, сабабимарги ҳазорон одамони бегуноҳ шуда истодаанд.
Ба арсаисиёсӣ бароварданиисломваистифода аз бовариву эътиқоди шумораи зиёди аҳолиикураи замин боисиноором гаштани вазъи иҷтимоӣ- сиёсӣ гашта, фақат баманфиати доираимаҳдуди«абарқудратон» нигаронида шудааства ғайр аз харобивукуштор чизе дар пайнадорад.Гурўҳе аз мардум, ки худро «мусулмони асил» мегиранд аз ҳадисҳову сураву оёти Қуръони карим гўёогаҳии комилдоранд, ба хотири моли дунёдаст ба ғорату куштору хиёнатмезананд.Таҷрибаи талхи хаёти халқҳои гуногуни дунё, ки имрўз дар комиоташу ғоратқарордоранд, барои баъзе «асилзодагон» дарс нашудааст. «Салафикунонӣ», «ваҳобикунонӣ» ва ба ҳизбу ҳаракатҳои ақидаи иртиҷоидошта ҷудо кардани мардум маҳсули«дўстони олимақом» -и хориҷӣ буданашроҳамагондаркнамудаандувале бисёр маврид ба лаб мўҳри хомўшӣзадаанд.Яке аз омилҳои мусоидаткунанда ба террориизму экстремизм пеш аз ҳама мавҷуд будани ҳизбҳои хусусияти динидошта, таълими динӣгирифтани доираи васеи ҷавонон дар донишкадаҳои ғайрирасмӣ,бекоривуаз таълимдур мондани ҷавонон, огоҳнабуданаз арзишҳои аслиидини исломмаҳсубмеёбад.Бўҳронииқтисодӣ, ҷангҳои дохиливушаҳрвандӣ,баланд шудани сатҳикамбизоативу харобиҳо, талафоти зиёди ҷонӣ, паҳн шудани бемориҳои сироятӣчунинаст мақсадиниҳоии«мусулмонони асил».
Имрўзмавриде фаро расидааст, ки тамоми қишрҳоиҷомеа , бахусусҷавонон нисбатиҳизбу ҳаракату ашхоси тасодуфӣмуносибати эҳтиёткоронадошта бошанд, нозуконарафтор намоянд, дониши сиёсии хешро сайқалдиҳанд(бештар ба хондани китобҳо рўй оранд)ва аз оқибатҳои ногувори ҳодисаҳоидунёи имрўзхулосаҳои зарурӣбароранд.
Пешвои миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мўҳтарамЭмомалӣРаҳмондар табрикотиимсолаихуд бахшида ба Иди саиди Фитрзикр доштанд:«мусулмонӣ ба қалб аст, мардумрораҳгумкардан гуноҳи нобахшиданист, дилу нияти пок доштан лозим аст… ободии охират аз амалҳои имрўзамон вобаста аст…. ». Ба назари аввал, ин таъкидҳо оддӣ намоянд ҳам, фалсафаи асосии зиндагиро фарогиранд.
Бинобарин, имрўзҳар як шахси худшиносро лозим аст, ки мубориза ботерроризму экстремизмва пешгирии шомилшавии ҷавононро ба ҳизбу ҳаракатҳои ғайридавлатӣқарзи виҷдони худ дониста, дар тарбияи ҷавонони солимақлу созанда, ватандўсту ватанпараст ҷидду ҷаҳд намояд.
Қодирова М.А. – муаллимаи кафедраи назария ва методикаи таълими забони модарии факултети педагогӣ