Ба “Бешарафӣ” набояд бетараф буд.
Ба инсоният аз рӯзи азал зиндагӣ ва замон маълум менамояд, ки ҳеҷ гоҳ “бори каҷ ба манзил намерасад” ва ин гуфтор ҳам он замон пайдо гашт, ки бисёр нобакориҳо, нобаробариҳо ва дурӯғу фитнаҳо ба ҷои ҳақиқат, воқеият ва садоқат хизмат карданӣ шуданд. Бояд гуфт, ки дасти ҳақиқат ҳамеша ва дар ҳама ҳолат боло аст. Ҳақиқат офтобест, ки бо доман пӯшидани он ғайри имкон мебошад. Бояд қабул кард, ки он чи дар таърих рӯй додааст, дар ҳақиқат аз рӯи ростӣ ва дурустӣ навишта ва ба ёд оварда мешавад. Асли ҳар кор ва ҳар рафтору гуфтор гарчанде ки пинҳон монад бо мурури замон рӯи об мебарояд.
Имрӯзҳо дар шабакаҳои иҷтимоӣ ба хусус дар сомонаи фейсбук, ки дар он ҷо бештар мубодилаи афкор ба назар мерасад, филме бо номи “Бешарафӣ” гардиш мехурад. Инҷониб ки яке аз корбарони фаъоли ин торнома ҳастам ва ин филм аз назари ман дур намонд. Филми “Бешарафӣ” аз бетарафӣ, бекасӣ, беобрӯи, беадабӣ, бедилӣ, бединӣ, беазмӣ ва бепадарии як тан инсони густох бо ном Муҳаммадиқболи Садриддин рӯи кор омадааст. Филми мазкур як соату даҳ дақиқа буда дар он аз бетакаллуфӣ, беибоӣ ва берӯии Муҳаммадиқбол сухан меравад, ки фикр мекунам таҳияи ин саривақтӣ ва муфид мебошад. Зеро барои миллат ва махсусан ҷавонон, ки ояндагони миллатанд, шиносонидани чеҳраҳои манфур ба монанди Муҳаммадиқбол айни замон аст.
Филми “Бешарафӣ”, ки бештар аз кору “пайкор”-ӣ Муҳаммадиқбол ва падараш сухан меравад. Дар филм ҳамчунин аз қаллобӣ, дӯздиву фиребии Муҳаммадиқбол бештар зикр карда мешавад. Падари Муҳаммадиқбол ки яке аз аъзоёни фаъоли ТЭТ ҲНИ буда худро яке аз донандагони хуби дини мубини Ислом медонистааст. Аммо дар ин маврид ҳамсоягонашон ва ҳатто ҳамсинфаш, ки сокинони шаҳри Бохтар мебошанд зикр медоранд, ки онҳо аз дину олами дин чизе хабар надошта, балки хурофотпарасту манқурт мебошанд. Ҳамин муҳити хурофотпарастӣ ва манқуртӣ кӯдакеро бо номи Муҳаммадиқбол нодуруст тарбия намуд. Ва ин кӯдак дар айни камолот бероҳау гумроҳ гашт.
Қаландари Садриддин поягузори оилаи мунофиқ ва падари Муҳаммадиқбол ба ҳисоб меравад. Муллоқаландар дар деҳа ба фурӯши чорво машғул буда ҳатто ба ҳайвонҳои хонагӣ дастдарозӣ намуда ба маҳкама кашида шудааст. Аз инсоне, ки бо ҳайвон муносибатҳои шаҳвонӣ ба роҳ мемонад, чи гуна фарзанд интизор бояд шуд?
Қобили зикр аст, ки наҳзатиҳои манқурт дар замони бесарусомониҳо бисёр кӯдакони худ ва ҷавононро озорҳои ҷинсӣ додаанд, ки яке онҳо Муҳаммадиқбол ба ҳисоб меравад. Чи хеле ки дар филм зикр гардидааст, Муҳаммадиқболи Садриддин дар айни наврасӣ сари дасти хоҷагони падар буда дар маҳфилҳо иштирок намуда ҳоҷати шаҳвонии онҳоро бароварда мекардааст. Гӯё аз ин кор падараш хабар надошта бошад, вале фикр мекунам ӯро падари ҳайвонсифати хоини миллаташ ба ин роҳ сафарбар кардааст.
Воқеан ҳам ин нанг ва бадбахтии он замон буд, ки диндоре ба ҳайвон дастдарозӣ мекунад ва фарзанди худро барои роҳати болои рахти хоб ба оғуши қумандонҳо ва саркардаҳои наҳзати ба хотири пул таҳвил медиҳад.
Ин филм аз чеҳраи “муборак” ва “ҷавонмарди”-и Муҳаммадиқбол сатреро бардошт, ки дар байни истифодабарандагон сару садоҳоро ба миён овард. Аксари истифодабарандагон бар уву ҳафт пушташ нафрин хонда, ӯро аз авлоди шайтон низ хондаанд. Баҳои ҳар нафарро ҷамъият медиҳад ва ин баҳо ӯро дучанд муаррифӣ мекунад. Фикр мекунам, ки ба ин “Бешарафӣ” набояд бетараф буд. Зеро бетарафӣ ба “Бешарафӣ” бурда мерасонад.
Воқеан ҳам рӯзгори талхи Муҳаммадиқбол “омӯзанда” буда дарсе барои ибрат ба ҷавонони гумроҳ бояд бошад.
Муҳаммадиқболи Садриддин кист? Чаро ба сифати чеҳраи манфии ин филми мустанад интихоб шуд?
Ба андешаи инҷониб “Аз зани ғар, ғар бирӯяд чунки устодаш ғар аст”...
Андеши Шуморо ман намедонам!
Хушрузи Ҷамолиён - мутахассиси пешбари шуъбаи тарбия