МАНФИАТҲОИ ҶАНГҶӮЁНАИ ТЭТ ҲНИ
Мардуми сарбаланди тоҷик аз азал башардӯсту фидокор ва меҳанпарасту ватандӯст буд ва ин оини нек то ба имрӯз ба мо мерос мондааст. Имрӯз тамоми мардуми Тоҷкистон дар атрофи Пешвои муаззами хеш сарҷамъ омада, баҳри пойдор намудани сулҳу субот, якдиливу якзабонӣ ва тинҷиву ориомии кишвар талоши беш аз пештара намуда истодаанд. Маврид ба зикри хос аст, ки имрӯз бояд ҳар кадом аз шаҳрванони баору номуси кишвар бо ҳисси баланди ифтихор аз Ватану ватандорӣ намуда, амалҳои номатлуби нафароне хиёнаткору бадрфторон ва кӯрнамаконро маҳкум намоем.«Гирдиҳамоии бузург»- и наҳзатиҳо низ яке аз ин ҳадафи ғаразнокест, ки алайҳи миллати тоҷик, аалайҳи кишвари мутамаддину соҳибистиқлоли тоҷик ба нақша гирифта шудааст. Рӯз то рӯз мо ба санаи амиқкардаи мухолифон наздик шуда истодаем ва хоҳад дидем, ки наҳзатиҳо дар митинги «бузург» - ашон кадом «бузургон» - ро ҷамъ мекунанд. Ба ҷуз ғуломони ТЭТ ҲНИ ва хоҷагони манфиатҷӯю ҷангҷӯй дигар касе иштирок намекунад. Имрӯз, ки мамлакат бо баракати ҳамин сулҳу ваҳдат ба марҳалаи созандагию бунёдкорӣ ворид шуда, пайваста рушд мекунад. Аммо душманони миллат мехоҳанд, ки давлатро ғасб намуда, мардумро бори дигар ба гирдоби фоҷиа ва нобасомониҳо кашанд. Хабаре, ки кумитаи шаҳрвандии наҷоти гаравгонҳо ва зиндониёни сиёсии Тоҷикистон бо пахши эъломияи матбуотӣ эълон кардааст, яъне 10 декабри соли ҷорӣ дар рӯбарӯи Сафорати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳри Берлин, пойтахти Олмон гирдиҳамоии бузурге ташкил мекунад, кору найрангҳои навбатии ҷоҳилони миллати худ аст.
Дар ҳамин радиф вазифаи ҷоноҷони ҳар кадом аз мардуми баору номуси миллат дар он аст, ки бо азму иродаи қавӣ, бо масъулияти ватандорӣ ва бо худогоҳии миллӣ, ба хотири ояндаи дурахшони миллати хеш дар пайрави аз иқдомҳои созандаи Пешвои миллат, мо низ кушишу заҳмат намоем. Ин ватан, ин сарзамин хоки муқаддаси мост. Замине, моро сафо бахшидаву зиндагониамонро нусрат бахшид. Мардумони шарафманди миллати мо имрӯз бояд донанд ин Сулҳу Ваҳдате, ки болои сари мо парафшон аст бо заҳмату талошҳои хело зиёди Пешвои муаззами мо ба даст омадааст ва ҳар як шаҳрванди кишвар аз он вазъи сулҳу амоние, ки дар кишварамон ҳаст, фахр бояд кунад, зеро ки кишвари мо бо қадамҳои устуворона пеш рафта истодааст. Вале ин пешравию тараққиёти кишварро бархе аз нафарони хиёнаткору адоватпаравар нодида гирифта, ба хотири ноором сохатани вазъи кишвари мо талоши саҳм гирифтан доранд.
Ин бор бо дaсти нaҳзaтиён пaгоҳ дaр шaҳри Берлини Олмон гирдиҳaмоӣ бaргузор мегaрдaд. Кaс дaъвои онҳоро мехонaд, худ мефaҳмaд, ки ин гирдиҳaмоӣ бо кaдом мaқсaд мегузaрaд вa пушти он киҳо меистaд. Ҳодисaе, ки дaр муaссисaи ислоҳии рaқaми 3/3 Хуҷанд рух дод, aксaри сокинонро ғaмзaдa нaмуд. Ин кор бо дaсти нaҳзaтиён шуру дaр нaтиҷaи гумроҳӣ чaндин нaфaр фaвтид. Aгaр ҷосусони нaҳзaтӣ бa ғиреву дaсисa додa нaмешудaнд, ин кор бa aмaл нaмеомaд. Бо вуҷуди ин роҳбaри муaссисa, кормaдон вa нозирон aз прокурори вилоятӣ aз вaзифaҳо бaркaнор кaрдa шудaнд.
Бояд гуфт, ки мардуми шарифи Тоҷикистон ҳеҷ вақт фирефтаи дaъвaтҳои беaсоси наҳзатиён нaмегaрдaнд. Зеро медонaнд, ки гӯруҳҳое, ки имрӯз дар хориҷи кишвар кору фаъолият мекунанд, думрaвони душмaнони миллaтaнд. Вa онҳо мaнфиaтдорaнд, ки дaр Тоҷикистон дигaрборa ноaмнӣ шaвaду муштро бa торикӣ зaнaнд.
Изҳороти аъзоёни шуъбаи магистратураи донишгоҳ