Хатари терроризму эктремизм
Тараққиёти босуръати ҷаҳон, инқилоб дар илму техника ва табаддулоти бозори ҷаҳонӣ аз ҳар як шахс ва дар маҷмӯъ, аз ҳар як миллат муносибат ва диди навро ба ҳаёт талаб дорад. Аз ин рӯ, барои ҳар як фарди ҷомеа лозим аст, ки ин муносибат ва дидро дар асоси талаботи замон, вале дар заминаи миллию таърихии хеш дарк, пазироӣ ва амалӣ гардонад. Дар замони рушди раванди ҷаҳонишавӣ танҳо тавассути нигоҳ доштани беҳтарин арзишҳои миллӣ, таърихӣ, эътиқодӣ ва корбасти онҳо дар заминаи навтарин дастовардҳои муносибати миллатҳо метавонад боиси ҳамқадами замон шудани ин ё он миллат гардад.
Бо бовари комил метавон гуфт, ки давлату миллати мо низ ҳаматарафа барои ба сатҳи баланд баровардани вазъи иқтисодии мамлакат даст задааст. Дар ин раванд нақши асосӣ ва бисёр муҳимро, махсусан, ҷавонони мо ба уҳда гирифта, имкониятҳои бештар барои тараққиёти ҷомеа ва азнавкунонии ҷомеа доранд. Новобаста аз ин, баъзе масъалаҳои дигар ҳанӯз дар ҷустуҷӯи ҳалли дурусти худ ниёз ба кӯмакҳо доранд. Ва шарту зарур ҳам аст, ки ҷавонони пешқадами мо бояд талоши бештар намоянд, то ягона роҳи ҳалли дурусти масоилро ёфта тавонанд.
Яке аз чунин масъалаҳо маҳдуд будани ҷаҳонбинии қисмати ҷавононест, ки дур аз ватан ҳанӯз бар зидди давлату миллат баромада, амалҳои ношоистае ба мисли терроризм ва эстремизмро пайравӣ намудаву бар хилофи давлату сиёсат, озодиву осудагӣ баромад доранд. Маълум аст, ки чунин масъалаҳо асосан аз нафаҳмидани усули зиндагии моддӣ ва маънавӣ ба амал омада, то нуқтаи охирини он, ки натиҷааш ҷангу нооромӣ аст, мерасонанд. Вазифаи ҷавонони мо дар он аст, ки пеши роҳи чунин мушкилоти пучу бемаъниро гиранд, Тоҷикистони азизи мо ниёз ба чунин ҷавонон дорад, то ки барои миллату давлат ҳамчун фарзанди азиз ва меҳрубон хидмати арзанда ба ҷо оранд. Баръакс, лаънат бар он фарзанди тоҷик бод, агар ватани худ, модари худ ва шаъну шарафи худро паст зада, ҳатто нангу номуси миллати тоҷикро аз байн барад. Агар ин кори хуб мебуд, яъне “ терроризм” ё “ экстремизм”, пас имрӯз давлатҳое ба мисли Сурия, Афғонистон, Ироқ ба чунин ҳолат гирифтор намебуданд. Набояд фаромӯш кард, ки Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон доир ба ин масъала чунин иброз доштаанд: «Имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ва ҳар як сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст».